We zijn weer wat verder in de tijd en ik dacht dat een update nuttig zou zijn voor wie graag leest.
De 1 ste Mei ging ik met pensioen. De 5 de Mei kreeg ik mijn eerste Aster Zenica vaccin, daar ik op een lijst sta van risico patiënten van de huisarts. Het voelt toch al iets veiliger aan, daar ik al 6 maanden eerder in een soort van half-open quarantaine leefde.
De 6'de werd ik 63 jaar, en al bij al gaat het goed met me. De Medrol (cortizone) is nu verlaagd naar 8 en 12 Mg (dag om dag). Mijn gezicht is wel erg gezwollen als bijwerking van de medicatie. Bij de kinesist worden de oefeningen en uitdagingen verder opgedreven naar een hoger niveau. Uithouding en spieronderhoud zijn de doelen, en meer weerstand het resultaat.Verder ga ik dagelijks een half uur wandelen, en daarna ben ik steevast weer buiten adem. Meestal sla ik de wandeling over op zondag.
Ik denk dat mijn ziekte nu volledig onder controle is. Enkele dagen na mekaar voelde ik me echt niet zo lekker, en heb ik middagdutjes ingelast. Dat was vermoedelijk een gevolg van de vaccinatie. Het gaat nu weer beter. Ik heb met vrienden getelefoneerd over het weer samen muziek spelen, maar mijn heesheid (een bijwerking) en de snelle vermoeidheid die toch nog aanblijft houden me tegen.
De onderzoeken naar mijn zenuwen tonen wel aan dat er geen afsterven is (necrose), maar wel een verzwakking van de zenuw-uiteinden in handen en voeten, waardoor ik soms slapende voetzolen heb, en tintelingen in mijn vingers. Warm water helpt. Zo sta ik wat langer dan normaal in de douche.
De professor leek tevreden over mijn evolutie, en ik eigenlijk ook. Ik weet niet echt wat ik nog kan verwachten van verbeteringen, maar ik denk dat dit het nu ongeveer is. Snel buiten adem; en na een half uur fysische inspanning moet ik even rusten. Ik voel me niet ziek als ik niks doe, en heb ook geen pijn. En meestal slaap ik erg goed. Mijn gewicht is iets waar ik op moet letten. Door die cortizone krijg ik soms ongelooflijk veel zin in suiker en snoep, en dat gaat alleen weg door te snoepen. Veel zelfs.
Dank voor de interesse, en dank aan de wetenschap, en de artsen en verplegers,
dat ik weer verder mag leven. Het gaat wat moeizamer, maar het gaat ..
